دوست دارم اعتکاف را،فضایی که سه روز در آن باشی و
خلوت کنی به دور از مشغولیتهای زندگی...
از آن روز که در بند تو ام آزادم.
میدانم این ها همه بهانه است.
مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه است.
کاش امسال هر دونعمت را به من میدادی،هم توفیق زیارت امام حسین ،هم اعتکاف.
سه روزی که نوراست.خوابش لذت دارد در خانه ات،بیداریش،ذکرش،
خنده و گریه اش در خانه ات لذت دارد
موقع اذان،نماز جماعت،افطاری و استراحتش،استراحتی که
دنباله اش به نمازهای طولانی و نورختم می شود...
هرکسی با هر توانی عاشقی میکند آنجا...
فرصتی است برای جداشدن از هر آنچه آلوده شده ای...
متاسفانه توفیق ندارم امسال بروم...
هرکه رفت برای دل بیمار من نیز دعا کند.
خدایا به امیدی زنده ام،به امید زنده تر شدن.
پررنگ ترین لحظات اعتکاف در ذهنم نمازهای11شب به بعدش
ووداع آخرین روز اعتکاف هنگام اذان مغرب است...
وقتی موذن می گویدالله اکبر...یعنی دیگر مهمانی تمام شد.
باید بروی و زندگیه
با خدایی را آغاز کنی.
اما خدا...
کمک کن.
حالاامسال که نمی روم کمک کن تمرین کنم در بیرون از خانه ات.
در بیرون از خانه ات خلوت باتو را...سخت است اما می شود به عنایت تو.
زجر می کشد روحم وقتی مهمانانت را ساک به دست میبینم
که دارند با خانواده هایشان وداع میکنند
تا بروند بلکه فرار کنند از دنیا و مافیها...از همه آنچه مارا از تو جدا کرد.
آنجا دروغ و غیبت نیست.
آنجا دیگر جرو بحث نمی شنوی.
آنجا فقط خداست و سخن از خدا.
آنجا دیگر تهمت و حرف ناشایست نمی شنوی.
آنجا دیگر نامحرم نمی بینی.
آنجا همان جایی است که ارزش توست.
.:التماس دعا:.
توسط خادم الشهدا
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت: